Sayıklamalar...

Karabasana benzeyen düşüncelerinin elinde,

Kurtulamıyor.

Nefes alıyor; alıyor fakat her nefeste boğuluyor.

Bugün kalbi nefessiz...

" Hu! "

Diyor, derinden bir.

Düşünceleri; etsiz, kemiğe soyunmuş ellerle boğazlıyor kalbini.

Gök gürültüsü var dışarıda;

seyyar satıcının sesi geliyor:

" Ne alırsan bi liraaa.. "

Sesler birbirine karışıyor.

Az sonra yağmur başlayacak..

Bir ışık belirip sonra hemen kayboluyor..

" Beni de yıkasaydı yağmur! "

Sanki habis, fesat bir ceset,

ruhu var diye kırmak istiyor onun kanatlarını..

Sahi mi? Var mıydı ruhu?

Beden olalı ruhu uğramazdı...

Beden olalı o da ruhunu aramadı...

Gittikçe kayboluyor, bedeni onu yutuyordu.

İçten mi dıştan mı bilmiyor, eriyordu; be(n)/den olalı...

Karanlık, soğuk, rutubetli...İçine çektiği hava kesif...

Kurtulsaydı mahzeninden o da uçacaktı.

İstemek uçmak mıydı?

-Şafak Türker-

27 Nisan 2 Sıfır Sıfır 10

sus/ma

Duyuyor musun içimde yine senin sesin var.

...

Olmayan sesler mi duyuyorum yoksa!?

Gerçekse,hiç susma ne olur..

Susacaksan; şimdi SUS..

-türabi-

!

Bu boşluk ortasında,

sokağa atılmış bir ünlem işareti zavallılığıyla dikiliyorum.

Ağlayacağım galiba;

belki de ağlıyorum.

Büyük bir uçurumun kıyısında öylece duruyorum sanki.

En küçük hareketim beni bu sarp boşluğa uçurabilir.

Kalbimi sıkı tutmalı ve direnmesini bilmeliyim!

-alıntı-